Kijk jij veel TV? IQ TEST Nieuws

Hersenonderzoek maakt het inmiddels mogelijk om in het brein van de tv-kijker mee te kijken.
Wat betekent dit voor het kijkvoer dat we dagelijks tot ons nemen? In een tweeluik over het
tv-brein deze week deel 1: wat de fMRI-scanner ons leert.
Vanaf het eerste moment dat televisie werd uitgevonden is de tv-kijker een populair onderzoeksobject
geweest, en vrijwel altijd gingen onderzoekshypothesen uit van veronderstelde negatieve effecten.
Tv-kijken leidde tot agressief gedrag, obesitas, een lagere levensverwachting.
Kinderen die veel tv keken waren slecht in wiskunde, misdroegen zich in de klas, hadden een
achtergebleven taal- en spraakontwikkeling (Dinky Winky, Tipsy, Laa-Laa en Po hadden hier heel wat
op hun geweten), en door de heftigheid en snelheid van de stimuli verloren ze in de ‘gewone’ wereld
 al snel hun aandacht. Zelfs als kinderen niet keken, maar zich wel in een ruimte bevonden waar de
tv aanstond – het fenomeen ‘achtergrondtelevisie’ –, bleek de one-eyed babysitter
een verderfelijke invloed te hebben.

Gedragsonderzoek was daarbij de gebruikelijke onderzoeksmethode. Maar vanaf het begin ook
bestond hetverlangen om in de hersenen zelf te kijken en te zien wat er in het brein
van de tv-kijker fysiologisch gebeurde...

Lees het artikel van Hans van Wetering verder op NPOWetenschap.nl.